Χαμένη παιδικότητα

Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω και ίσως ακόμα δεν μπορώ γιατί οι άνθρωποι χάνουν αμέτρητες ώρες μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή. Και αυτό γιατί νομίζω ότι η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω. Άτομα όλων τον ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων έχουν απορροφηθεί πίσω από οθόνες μικρές μεγάλες υπολογιστών η τηλεοράσεων. Τα παιδιά πια δεν παίζουν εύκολα στις παιδικές χαρές ούτε έχουν τόσο εύκολα φίλους και παρέα, έχει χαθεί πλήρως η έννοια της γειτονιάς και της ομαδικότητας της χαράς να περιμένεις να περάσει το μεσημέρι για να βρείς τους φίλους σου και να παίξτε.

Είναι ωραίο να είσαι μικρό παιδί να ξυπνάς και να αδημονείς για την παραλία, το μεσημέρι να περνάς την ώρα σου κάνοντας ότι σκανταλιά μπορείς να σκεφτείς, μέχρι να έρθει το απόγευμα για να πάρεις μια μπάλα στα χέρια να ανεβείς στο ποδήλατο και να πας να παίξεις. Σε σχέση με τότε το τώρα για μένα είναι καθαρά τραγικό τα παιδάκια παίζουν ηλεκτρονικά βλέπουν ταινίες και ασχολούνται με το pc και με ότι παρελκόμενο έχουν αυτά.

Αναγνωρίζω και φυσικά ξέρω ότι πια οι γενιές αλλάζουν όπως και ολα γύρω μας, έτσι δεν γίνεται να αφήσουμε τα παιδιά έξω από την τεχνολογία, ποιός ο λόγος όμως να στερήσουμε σε αυτά ένα κομμάτι ανεκτίμητο για να έχουμε φαινομενικά την ηρεμία μας αφήνοντας να ασχολούνται με όλα τα ηλεκτρονικά κλπ. Δεν ξέρω αν το κείμενο μου θα διαβαστεί από κάποιον που έχει παιδιά αλλά σίγουρα θα διαβαστεί από κάποιους που αγαπούν τα παιδιά. Για αυτό δείξτε στα παιδιά την πραγματικότητα και την αθωότητα που έχουν ανάγκη γιατί όλα τα αλλά θα τα βρουν όταν θα τους είναι πραγματικά χρήσιμα και εποικοδομητικά, και όχι όταν οι γονείς δεν θα βαριούνται να ασχοληθούν πραγματικά με αυτά. Η πραγματικότητα λοιπον είναι ότι η ζωή, καλώς η κακως, είναι εκεί έξω για όλους.

The tiger.