Photo - Synthesis ( μέρος πέμπτο )

Η τέχνη της φωτογραφίας είναι μια απόλαυση , συχνά υψηλού επιπέδου.Ξεκινάει απο τις αισθήσεις αυτού του κόσμου για να μιλήσει για έναν άλλο κόσμο, εκείνον της μεταμόρφωσης. Όσο και η ποίηση , η Φωτογραφία. είναι εύκολη γιατι δεν χρειάζεται τίποτε να καταλάβουμε σε αυτήν , όλα είναι φανερά.
Οι άγραφοι κανόνες αυτού του διανοητικού παιχνιδιού , του εσωτερικού αυτού μηχανισμού είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αποδοθούν τόσο τα εξωτερικά όσο και τα εσωτερικά στοιχεία ενός έργου. Είναι το ξέσπασμα της συσσωρευμένης ευαισθησίας που λαχταράει να εκφραστεί, ωστέ να κατακτηθεί η αφαίρεση.

Με την αφοπλιστκή της αληθοφάνεια η Φωτογρ. παρουσιάζει τα εικονιζόμενα και ο θεατής άλλοτε τα δέχεται ως αληθινά , άλλοτε πάλι ταξιδεύει μαζί τους στο χρόνο κι άλλοτε απογειώνεται ώστε να αντικρύσει το έργο απο μια απόσταση, να ξεπεράσει το μύθο του , να συλλάβει τα μυστικά του και να σεβαστεί τη γοητεία τους.Μόνο μέσα απο τον διάλογο ευαισθησίας και γνώσης η φωτογραφία δέχεται την ερμηνεία που της αξίζει.





Μια σημαντική διαφορά που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ανάμεσα στην ποιήση και τη φωτογραφία είναι ο τρόπος αποδοχής τους. Τη μεν ποίηση με υπερβολικό σεβασμό τη δε φωτογραφία με υπερβολική συγκατάβαση.
Αυτή όμως είναι και άλλο ένα εμπόδιο στη δημιουργία ποιοτικού έργου. Για ποιό λόγο να γράψει κανείς ένα ποίημα αφού είναι τόσο δύσκολο και γιατί να κάνει φωτογραφίες αφού είναι τόσο εύκολο ;

Τα εργαλεία του φωτογράφου είναι τα μάτια του, δεν καλείται να αναπαραστήσει τον κόσμο όπως ο ζωγράφος ή να τον παραμορφώσει όπως ο γλύπτης ή ακόμη και να τον καταργήσει όπως ο ποιητής. Πρέπει μοναχά να τον 'δεί' με τον δικό του τρόπο. Αυτό επομένως που πρέπει να εξασκήσει είναι η φωτογραφική θεώρηση του κόσμου, απο τη στιγμή που παίρνουμε τη φωτογρ. μηχανή στα χέρια μας ο κόσμος αρχίζει να γεννά φωτογρ. προκλήσεις, κι αυτό καλούμαστε να διακρίνουμε.

Πόσο συχνά μέσα στη δίψα μας για την αποτύπωση αυτού του κόσμου που μας περιβάλλει δεν αισθανόμαστε οτι κάποιες φωτογραφίες έγιναν ερήμην μας . Η φωτογρ. δεν παύει να είναι παιδί της ομίχλης και της νύχτας, γνήσιο τέκνο της αμφιβολίας που περιγράφει το μάυρο και αφαιρεί το λευκό - εκείνο το σύνολο απεριορίστων ερεθισμάτων της δημιουργικής πραγματικότητας που λέγεται ζωή....