Αστυνόμευση..!

Εδώ και αρκετό καιρό όπως πολλοί απο εσάς θα έχουν παρατηρήσει, η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας και σε περιοχές που πάντα προκαλούν εντάσεις η κατάσταση με την αστυνόμευση είναι αφόρητη. Διμοιρίες πάνε και έρχονται κάθονται σε κάθε γωνιά και δρόμο, αδιακρίτως σε υποβάλουν σε έλεγχο, πολλές φόρες είναι ιδιαιτέρα επικριτικοί, και άλλες απλά αδιάφοροι υπάλληλοι που πληρώνουμε όλοι εμείς (όπως υποτίθεται) για να μας προστατεύουν..!

Μα πόση αστυνομία υπάρχει για όλη την Αττική (..?) εφόσον η μισή είναι στο κέντρο της πόλης και απλά κάθεται και κοιτάζει την κίνηση και τους περαστικους..! Εαν τύχει να προκύψουν επεισόδια, τότε θυμάται ότι φέρει στολή και τις βγαίνουν όλα τα χουντικά κατάλοιπα πάνω σε κάθε πολίτη. Ρίχνει χημικά και κάνει τους κατοίκους να δυσανασχετούν στα ιδία τους τα σπίτια, που δεν μπορούν καν να φτάσουν, ή κλειδαμπαρώνουν παράθυρα και πόρτες για να μην τα εισπνέουν. Όλα αυτά λοιπον το ίδιο το κράτος τα ονομάζει αστυνόμευση και ασφάλεια του πολίτη..?

Ο αντίποδας της κοινοτικής αστυνόμευσης είναι η αυταρχική, αμερικανικής προέλευσης αστυνόμευση της μηδενικής ανοχής, δηλαδή η άτεγκτη και επιθετική αστυνομική υπεραντίδραση ακόμη και σε ασήμαντες εκδηλώσεις αταξίας...

...στη ζωή ουσιαστικά κανείς δε μπορεί να βοηθήσει τον άλλον .Το μαθαίνουμε ξανά και ξανά, σε κάθε διαμάχη και σε κάθε σύγχυση : είμαστε μόνοι.
Τόυτο δεν είναι τόσο κακό όσο μπορεί να μοιάζει εκ πρώτης όψεως - είναι άλλωστε ότι καλύτεροστη ζωή το ότι ο καθένας μας εμπεριέχει τα πάντα : τη μοίρα του , το μέλλλον του, όλο του το εύρος κι όλο του το σύμπαν.

Τώρα βέβαια υπάρχουν στιγμές που είναι δύσκολο να βρίσκεται κανείς μέσα στον εαυτό του και να αντέχει μέσα στο ίδιο του το Εγώ- κυρίως τις στιγμές που θα έπρεπε να εμμένει κανείς στον εαυτό του με μεγαλύτερη σταθερότητα και - θα οφείλαμε να πούμε σχεδόν - ισχυρογνωμοσύνη τυχαίνει να προσδενώμαστε σε κάτι εξωτερικό, τυχαίνει να μεταθέτουμε , κατα τη διάρκεια σημαντικών γεγονότων , το κέντρο βάρους μας σε κάτι ξένο, εξω απο εμάς, σ'εναν άλλο ανθρωπο. Τούτο αντίκειται στους στοιχειωδέστερους νόμους της ισορροπίας, και μόνο δυσκολίες μπορούν να προκύψουν απ'αυτό.

Σε πιάνει απελπισία όταν βλέπεις σε τί ειδους πράγματα καταφεύγει ο άνθρωπος , αποπροσανατολισμένος και αμήχανος μέσα στην περιεργειά που νιώθει για τον εαυτό του.Πόσο μάλλον που όλες οι πηγές μας τροφοδοτούνται ακριβώς απο ετούτη την άγνοια του εαυτού μας...

( άτιτλο )

Αύριο , το αύριο σε προσπερνά ·

πηγάζει απο το 'θέλω'

και σε όσα διλήμματα σε ξυπνούν τη νύχτα.

Ενας τσαλακωμένος καναπές

σε περιμένει ,

εκεί αποκοιμηθήκαμε.

Το χέρι μου στο δικό σου

και η αναπνοή σου

ζεστή υπενθυμιση αγάπης

πάνω στο στήθος μου.

Ζωγραφίζω στους τοίχους ,

τα χρώματα σου ακόμη φοβίζουν

τη φαντασία μου

κι ας πλάθουν μόνο ανεξίτηλη ομορφιά.